စိတ်ရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာ
အပြည်ပြည်ဆိုင်ရာလေဆိပ်သို့ လေယာဉ်တစ်စင်း ဆင်းသက်လာလေသည် ။ ထိုလေယာဉ်ပေါ်မှ အသားဖြူဖြူ ဗလတောင့်တောင့်ဖြင့် ကြည့်ကောင်းသော ယောက်ျားတစ်ယောက် နေကာမျက်မှန်လေးတပ်ကာ ဆင်းလာခဲ့သည်။ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံကို စတိုင်ကျကျလေး ဝတ်ကာ ဆံပင်တိုလေးကို ဂျဲလ်ထောင်ထားသည် ။ သူ၏ စတိုင်သည် တကယ်ကို ကြည့်ကောင်းပြီး ရုပ်ရည်အရလည်း ချောမောလှသဖြင့် မိန်းကလေးများ ငေးလောက်စရာဖြစ်သည် ။
သူ၏ နာမည်မှာ လင်းလရောင် ဖြစ်သည် ။ အသက် ၂၈ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။ လင်းလရောင် ခရီးဆောင်အိတ်လှည်းလေးကို ဆွဲကာ အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
“သား”
“အစ်ကိုကြီး”
မိမိအား ခေါ်လိုက်သံနှင့် တူသဖြင့် လင်းလရောင် ခေါ်သံကြားရာ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မှန်ပေသည် ။ လင်းလရောင်ကို ခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည် ။ အသက် ၅၀ ကျော် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ဦးနှင့် အသက် ၂၃ နှစ်အရွယ် မိန်းကလေး တစ်ယောက်၏ ခေါ်သံဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် ထိုအသံလာရာမှ လူများကို မြင်ပြီး မျက်ရည်ဝဲတက်သွားသည် ။
ထိုနေရာတွင် လင်းလရောင်၏ အဖေ နှင့် အမေ ရှိနေသည့် အပြင် ညီမလေး ဆူးလရောင် နှင့် ညီမလေးနှင့် ရွယ်တူ ကောင်လေးတစ်ယောက် ရှိနေလေသည် ။ လင်းလရောင် ထိုသူများထံ အပြေးကလေး လာပြီး မိခင်ဖြစ်သူအား ပြေးဖက်လိုက်သည် ။ ကျန်မိသားစုဝင်များကလည်း ဝိုင်းလိုက်ကျသည် ။
“အမေ သားပြန်ရောက်ပြီ အမေရဲ့”
“ငါ့သားလေး မင်း နိုင်ငံခြားကို စသွားကတည်းက အမေ့မှာလေ နေ့တိုင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေရတာ”
ထိုအခါ ဖခင် ဖြစ်သူလည်း မနေသာတော့ဘဲ လင်းလရောင်၏ ပခုံးကို ပုတ်ကာ
“ဟုတ်တယ် သား၊ သား နိုင်ငံခြားထွက်သွား ကတည်းက မင်းအမေက နေ့တိုင်း မျက်ရည် ကျနေရတာ”
မိခင်၏ မေတ္တာကို လင်းလရောင် ငတ်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ ဖြစ်သည်။ ရည်မှန်းချက်များကြောင့် နိုင်ငံခြားမှာ အလုပ်သွားလုပ်ခဲ့ပေမယ့် ယခု လိုချင်သည့် ငွေပမာဏ အတိုင်းအတာ ရသဖြင့် မြန်မာပြည်သို့ ပြန်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် ဖခင် နှင့် ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီးသောအခါ မိမိအား ပြုံးပြီးကြည့်နေသော ညီမလေး ဆူးလရောင်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်လိုက်သည် ။
“ငါ့ညီမလေးတောင် အရွယ်ရောက်လို့ အိမ်ထောင်တွေ ကျနေပြီ”
ဆူးလရောင်လည်း အစ်ကိုဖြစ်သူအား ဖက်သိုင်း လိုက်ပြီးမှ
“မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ဒါ ညီမရဲ့ အမျိုးသား ဘုန်းသူရတဲ့”
ဘုန်းသူရလည်း မမြင်ဖူးသေးသော ယောက်ဖကြီး အား ပြုံးပြလိုက်ပြီး
“တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် အစ်ကိုကြီး”
လင်းလရောင်လည်း ဘုန်းသူရကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး
“အေးကွာ မင်းတို့ မင်္ဂလာဆောင်မှာ ငါမရှိတဲ့ အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။ မင်းတို့ အတွက် လက်ဖွဲ့တော့ ပါလာတယ်”
အားလုံး နှုတ်ဆက်လို့ ပြီးလိုက်ချိန်တွင် မိခင်ဖြစ်သူမှ
“ကဲကဲ အိမ်ပြန်ကျစို့ အိမ်ရောက်မှ အေးဆေး စကားပြောကျတာပေါ့။”
“ဟုတ်ပါပြီ အမေရာ သားလည်း အမေ့လက်ရာ စားချင်နေတာ ကြာပေ့ါ ပြန်ကျစို့”
“ဟားဟား”
အားလုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နှင့်ပင် တက္ကစီငှားကာ အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့ကျသည် ။
အိမ်သည် လွန်ခဲ့သည့် ခုနှစ်နှစ်ကအတိုင်း ရှိနေသေးသည် ။ တိုက်အိမ်ငယ်လေးကို မြင်လိုက်သောအခါ လင်းလရောင် မိမိကိုယ်ကို လုံခြုံသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည် ။ မိမိ၏ အိမ် နှင့် မိသားစုသည် မိမိ ဘဝအတွက် အလုံခြုံဆုံး နှင့် အနွေးထွေးဆုံး ဆိုတာ လင်းလရောင် လက်ခံလိုက်မိသည် ။
မိသားစုများ အိမ်ထဲရောက်သည် နှင့် ရှေးဟောင်း နှောင်းဖြစ်များ ပြောရင်း စကားဖေါင်ဖွဲ့ သွားလေသည် ။
“အမေရေ တိုးတိုးတို့ ကေသီတို့ နေမင်းတို့ နေကောင်းကြလား၊ ဖုန်းအဆက်အသွယ် မရတော့တာ ကြာပြီ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေဆိုတော့ လွမ်းလိုက်တာ အမေရာ”
ထိုအခါ မိသားစုများ အားလုံး မျက်နှာ မကောင်း ဖြစ်သွားကျလေသည်။ လင်းလရောင်လည်း စိတ်ပူရလေသည် ။
ထိုသူငယ်ချင်း သုံးယောက်မှာ လင်းလရောင် နှင့် ငယ်စဉ်တောင်ကျေး ဘဝထဲမှ ကျောင်းနေလည်းအတူ ဆော့ကစားလည်းအတူ အရမ်းချစ်ခဲ့ကြသည့် သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင် နိုင်ငံခြား အထွက် လေဆိပ်အထိ လိုက်ပို့ကြသော သူငယ်ချင်းများကို မြင်ယောင် မိသေးသည် ။ အဓိကမှာ တိုးတိုး ဖြစ်သည် ။
တိုးတိုးက အနေအေးသည် ။ အရမ်းရိုးအသည် ။ လင်းလရောင် နှင့် ခွဲရတော့မည့်အတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေသော မျက်နှာလေးကို မှတ်မိသေးသည် ။ သဘောကောင်းသည် ။ ပုံစံမှာလည်း ရိုးသားလွန်းလှသည် ။
ကေသီကတော့ တည်ငြိမ်သည် အိန္ဒြေကြီးသည် ။ သူမ၏ ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များသည် သူမ အလှကို ထပ်ဆင့်ပံ့ပိုးထားသည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် မှာလည်း နိမ့်ချည်မြင့်ချည်နှင့် အလွန် ကြည့်ကောင်းလှသည် ။ လင်းလရောင် အဖို့ကတော့ ကေသီအပေါ် မောင်နှမ အရင်းလို ရိုးသားခဲ့သည် ။
နေမင်းမှာတော့ တိုးတိုး နှင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ငွေကြေးလည်း ချမ်းသာသဖြင့် လိုတိုင်းရသည့် သူဌေးသား၊ လိုချင်တာကို မရရအောင် ယူတတ်သည့် အကျင့်လေးရှိသည် ။ လင်းလရောင်ကို နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ ငွေကြေး ထောက်ပံ့ခဲ့သူလည်း ဖြစ်သည်။
“အမေ သူတို့ ဘာဖြစ်လို့လည်း ဟင်”
“သား… နေမင်းနဲ့ ကေသီ လက်ထပ်သွားတာ ကြာပြီ”
“ဟင် တိုးတိုးနဲ့ ကေသီက ချစ်သူတွေ မဟုတ်လား”
တိုးတိုးနှင့် ကေသီရဲ့ အကြောင်းကို လင်းလရောင် နှင့် နေမင်း အသိဆုံး ။ ငယ်ချစ်တွေ ဆိုတော့ ။
“ဒါဆို တိုးတိုးကရော”
“သား သူငယ်ချင်း တိုးတိုးကတော့ ဆုံးသွားပြီ သား”
“ဗျာ ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း အမေရာ”
“သားက အခုမှ ခရီးက ပြန်ရောက်တာဆိုတော့ မသိသေးတာ ကောင်းတယ်၊ သား တည်ငြိမ်သွားမှ အမေပြောပြမယ်၊ အမေ့စကား နားထောင်ပေးပါ သားရယ်”
လင်းလရောင်က လက်မခံချင်သော်လည်း ဒီတစ်ကြိမ် မိခင်စကား နားထောင်ပြီး ထိုအကြောင်း ဆက်မပြောဖြစ်တော့ ။ ထို့နောက် အနားယူ ရေချိုး မိသားစုနှင့်အတူ နွေးနွေးထွေးထွေး နေလိုက်လေသည် ။
သို့နှင့် ညအချိန်ပင် တိုက်ခဲ့လေပြီ ။ လင်းလရောင် အခန်းထဲတွင် လူးလိမ့်နေသည် ။ အိပ်လို့ မပျော် ။ တိုးတိုး သေဆုံးရသည့် ကိစ္စကို အမေကလည်း အသိမပေး ။ လင်းလရောင် အတွေးများဖြင့် ညနက်လာလေသည် ။ တိုင်ကပ်နာရီမှ တဂျောက်ဂျောက် မြည်သံကတော့ ထွက်ပေါ်နေသည် ။ လင်းလရောင် အိပ်မပျော်သေး ။ အဖေနှင့် အမေကတော့ အပေါ်ထပ်တွင် အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီ ။
ညီမလေးတို့လည်း အိပ်ပြီလားမသိဘူး ဟူသော အတွေးဖြင့် လင်းလရောင်အခန်း နှင့် ကပ်ရပ်သား ညီမလေး အခန်းနံရံကို နားလေးကပ်ခါ နားဆွင့်လိုက်သည် ။ ကပ်လျက်သားမို့ တစ်ဖက်မှ အသံ သဲ့သဲ့များ ကြားနေရသည် ။
“အို့ အား အ အ မောင်ရယ် နာနာလေး လုပ်စမ်းပါ”
“တိုးတိုးပြောပါ ချစ်ရယ်၊ တော်ကြာ ကိုကြီး ကြားသွားပါဦးမယ်”
နားဆွင့်နေသော လင်းလရောင်ပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်မလုံ ဖြစ်သွားသည် ။ မိမိက နားဆွင့် မိသည်ကိုး။ ချက်ချင်း ကုတင်ပေါ် ပြန်လှဲလိုက်သည် ။
“တော်တော်ထတဲ့ ငါ့ညီမဘဲ ဟူး”
လင်းလရောင်လည်း ကာမကိစ္စ မလုပ်ရတာ အတော်ကြာပြီ ဖြစ်သဖြင့် တစ်ဖက်အခန်းမှ လင်မယား၏ ချစ်ပွဲကြောင့် စိတ်လေး အနည်းငယ် ပြန်ထလာသည် ။ ကုတင်ပေါ်တွင် နဖူးပေါ် လက်တင်ပြီး နိုင်ငံခြားအလုပ်ရုံက စီနီယာမမ ခင်လွှမ်းကို ပြန်သတိရမိသည် ။
ခင်လွှမ်း မှာ လင်းလရောင်ထက် ၂ နှစ်ကြီးသလို အရင်ရောက်နှင့်သော စီနီယာလည်း ဖြစ်သည် ။ သူမ ကြောင့် လင်းလရောင် အစစအရာရာ အဆင်ပြေခဲ့ရသည် ။ ခင်လွှမ်းမှာ တစ်ခုလပ် တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း အလွန်ကြည့်ကောင်းသေးသည် ။ နဖူးပြင် ကျယ်ကျယ်လေးကို ဆံပင်ရှည်လေး အမြဲဖုံးထားတတ်သည် ။ အရပ်ရှည်ရှည် အသားညိုညို နှင့် ညိုချောလေး ဖြစ်သည် ။
လင်းလရောင် သူမနှင့် သမီးရည်စား မဟုတ် မိတ်ဆွေထက် မကသော ဆက်ဆံရေး ဖြစ်သည်။ နိုင်ငံခြား ထွက်ခဲ့သော ခုနှစ်နှစ် အတိုင်းအတာတွင် အကြိမ်ကြိမ် နှစ်ဦးသဘောတူ အတူအိပ်ဖြစ်ခဲ့ကြသည် ။
ခင်လွှမ်း၏ ဘဝသည် သနားစရာကောင်းသည် ။ မြန်မာပြည်မှ မိခင် မုဆိုးမအား ငွေအမြဲ ထောက်ပံ့နေရသူမို့ မစုဆောင်းဖြစ်လှ ။ လင်းလရောင် မြန်မာပြည် အတူပြန်ပြီး ခင်လွှမ်းအား လက်ထပ်ဖို့ တိုင်ပင်ခဲ့သေးသည် ။ သို့သော် ခင်လွှမ်း ငြင်းဆန်ခဲ့သည် ။ ခင်လွှမ်းမှာ မြန်မာပြည်တွင် လက်ထပ်ရမည့်သူ ရှိသည်ဟုသာ ပြောပြီး နေရစ်ခဲ့ လေသည် ။
လင်းလရောင် ပြန်စဉ်းစားရင်း ခင်လွှမ်းနှင့် ဖြစ်ခဲ့သည်များကို ပြန်လည် မြင်ယောင်လာလေသည် ။ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကလည်း ထောင်မတ်လာ သဖြင့် ခင်လွှမ်းနှင့် ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့သည်များကို ပြန်စဉ်းစားရင်း အာသာဖြေ ဂွင်းတိုက် ပစ်လိုက်သည် ။ ဆန္ဒများ ပြင်းထန်လွန်းနေသဖြင့် သိပ်ပင်မကြာလိုက် အထွတ်အထိပ်ရောက်ပြီး သုတ်နွေးနွေးများ ပုဆိုးပေါ် ပန်းထွက်သွားလေသည်။
“ဟူး ကောင်းလိုက်တာ လွှမ်းရယ်”
မောလည်း မောသွားသည် ။ လူလည်း နုံးသွားသည်မို့ တစ်ခဏအတွင်း အိပ်ပျော်သွားလေသည် ။
“ကိုကြီး ထတော့လေ”
မိမိအား ပုတ်နိုးလိုက်သော ညီမလေး ဆူး ကြောင့် လင်း နိုးလာခဲ့သည် ။
“အာ ညီမလေးရာ စောစောစီးစီ ကိုကြီး အိပ်ရေး မဝသေးဘူး”
“အမလေး ဘယ်က စောစောစီးစီး ရမှာလည်း နေမြင့်နေပြီ၊ ညီမလေး ယောင်္ကျားတောင် အလုပ်သွားပြီ”
“ဒီနေ့ ဥပုတ်နေ့တောင် အလုပ်သွားတယ်ပေါ့”
“သူက လောဘ ရှိတယ်လေ၊ ဒါနဲ့ အစ်ကိုကြီး ညက မအိပ်ဘူးလား”
လင်းလရောင် အိပ်မှုံစမွှားဖြင့် ထလိုက်ပြီး
“အေး ဘယ်အိပ်လို့ရမလည်း နင်တို့အသံတွေ ဒီလောက် ဆူနေတာကို”
“ဟင် ကို ကိုကြီး ကြားသွားတယ်ပေါ့ ရှက်လိုက်တာ ရှက်လိုက်တာ”
ဆူးလရောင် မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီမြန်းနေလေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း ဆူး၏ခေါင်းကို ဒေါက်ခနဲ ခေါက်ထည့်လိုက်ပြီး
“တော်သေးတာပေါ့ ရှက်တတ်သေးလို့”
လင်းလရောင်လည်း လွှမ်းကို သတိရမိသေးသည်။ လွှမ်းလည်း ဆူးနှင့် သွားတူနေသည်။ ဆက်ဆံတဲ့ နေရာမှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း အားရပါးရ တုန့်ပြန် တတ်သည့် အကျင့်တွေ ဖြစ်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မျက်နှာသစ်ရန် အိပ်ယာပေါ်မှ ကုန်းထ လိုက်စဉ် ညက လရည်ပေနေသော ပုဆိုးမှ အဖြူကွက်ကို ဆူး မြင်သွားသည် ။
“ကြည့်စမ်း သူများကျ အရှက်မရှိဘူးတဲ့၊ သူကျတော့ ဟွန့် ပြောစမ်း နိုင်ငံခြားက ရည်းစားကို သတိရလာတယ်ထင်ရဲ့၊ ဟဲဟဲ ယောင်းမက ချောလားဟင်”
“ဟာ ဒီကောင်မလေး လျှောက်ပြောနေတယ် အထင်ကြီးမနေနဲ့ နင့်အစ်ကို အဲ့လောက် မစွံဘူး”
“ဒါဆို ယောင်းမ အမြန် ရှာပေးမှပါ၊ တော်ကြာ တစ်သက်လုံး ငါ့အစ်ကို လက်သမား ဖြစ်နေဦးမယ်”
“ဟာ ဒီကောင်မလေး ငါ လုပ်ထည့်လိုက်ရ”
ဆူး ပြောင်စပ်စပ်ဖြင့် အခန်းထဲမှ ထွက်ပြေးသွား လေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း စဉ်းစားမိသေးသည် ။ သူပေးတဲ့အကြံ မဆိုးဘူး၊ ငါ့ညီမကို ကောင်မလေး တစ်ယောက်လောက်နဲ့ အောင်သွယ်ခိုင်းဦးမှ။ လင်းလရောင်လည်း ရေပါတစ်ခါထဲ ချိုးပစ်လိုက်သည် ။
“ကိုကြီး ရေချိုးပြီးရင် သားသားနားနားလေး ဝတ်ထား၊ ညီမလေးကို ယောက်ခမအိမ် လိုက်ပို့ပေး”
လင်းလရောင်လည်း အိမ်မှာနေရတာ ပျင်းနေပြီမို့ လိုက်ပို့ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
“သွားမယ်လေ ညီမလေး”
“ဟား ငါ့အစ်ကိုကတော့ သန့်တယ်ဟေ့၊ ကိုကြီး အခုသွားမည့် အိမ်မှာ ညီမလေးယောကျ်ား ဘုန်းသူရရဲ့ အစ်မ နှစ်ယောက်ရှိတယ်၊ အမွှာတွေနော်၊ အရမ်းလည်း လှတယ်”
“ဟုတ်လား ဟီဟီ သွားကြည့်ရအောင်”
မောင်နှမ နှစ်ယောက် အကြံဖြင့် ထွက်လာခဲ့ကြသည် ။ ဘုန်းသူရ အိမ်မှာ တစ်ဖက် လမ်းထဲတွင်မို့ သိပ်မဝေး ။
“မဖြူရေ မဖြူ”
ဆူး အိမ်ထဲ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်သဖြင့် အသားဖြူဖြူ ခန္တာကိုယ်တောင့်တောင့် ခပ်ချောချော မိန်းမ တစ်ယောက် ထွက်လာသည် ။ လင်းလရောင် နှင့် ရွှယ်တူခန့် ရှိသည် ။
“လာပြီ ညီမရေ၊ အော် ဧည့်သည်လည်း ပါတာကိုး၊ ကြွပါရှင့်”
“ကိုကြီး လာ”
သို့နှင့် အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ကြသည် ။ အိမ်ထဲတွင် မဖြူ ဟူသော အမျိုးသမီး နှင့် ရုပ်ချင်းခွဲမရအောင် တူသော နောက်ထပ် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိနေသေးသည် ။
“ဖေဖေ နှင့် မေမေကတော့ ဒီနေ့ ဥပုတ်နေ့ဆိုတော့ ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားပြီ ညီမလေးရဲ့”
“ဟုတ်တယ် မမဝါရေ အိမ်က ဖေနဲ့မေလည်း ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားပြီ”
“ဒါဆို ဒီနေ့ စျေးဆိုင်ပိတ်တယ်ပေ့ါ”
“တစ်ရက်တစ်လေတော့လည်း နားတာပေါ့၊ အော် မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်၊ ဒါက ဆူးရဲ့ အစ်ကို လင်းလရောင်တဲ့၊ ဒါက မမဖြူဖြူလှိုင်၊ ဒီဘက်က မမဝါဝါလှိုင်တဲ့။ ညီမလေးရဲ့ ယောက်မတွေလေ မချောဘူးလား”
ဆူး အပြောကြောင့် လင်းလရောင် နေရခက်သွားသလို အပျိုကြီး ညီအစ်မလည်း ရှက်သွားလေသည်။
“ဟုတ်ကဲ့ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်၊ ကျွန်တော့် ညီမလေးကို မလိမ္မာရင် ဆုံးမလို့ ရတယ်နော်”
“ကိုလရောင်ရယ် ဆူးက လိမ္မာပြီးသားပါ၊ သူရကိုသာ ကိုလရောင် ဆုံးမရမှာပါ”
“အော် အော် ဟုတ်ပါပြီဗျာ။”
လင်းလရောင် အိပ်သာ မတက်ခဲ့သဖြင့် ဗိုက်ထဲ ရစ်လာလေသည် ။
“ဒါနဲ့ဗျ အိမ်သာ ခဏ သွားချင်လို့”
“ဟွန့် ကိုကြီးကတော့ လုပ်ပြီ”
ထိုအခါ ဝါဝါလှိုင် ဟူသော အမျိုးသမီးမှ
“အော် လာလေ ကိုလရောင်”
သူမ ရှေ့က ခေါ်သွားသဖြင့် လင်းလရောင်လည်း လိုက်သွားခဲ့သည် ။ သူမ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း တုန်ခါသွားသည့် ထမိန်အောက်မှ သူမအိုးက အလွန်လှသည် ။ အပျိုစစ်စစ်တွေမို့ တင်းကာ လုံးဝန်း စွင့်ကားနေသည် ။ လင်းလရောင် နောက်မှ အသာကြည့်ကာ အရသာ တွေ့နေလေသည် ။
ဝါဝါလှိုင်လည်း သူမ နောက်ပိုင်းအား လင်းလရောင် စားမတတ် ကြည့်နေသည်ကို ရိပ်မိသည် ။ သို့သော် မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ပိုလို့ပင် တင်လေးကောက်ခါ လျှောက်ပြမိသေးသည် ။ သူမ စိတ်ထဲ အကြည့်ခံနေတာ ကျေနပ်မိသလိုလို ဖြစ်နေသည် ။
“ရောက်ပြီ သွားလိုက်တော့နော်၊ အိမ်ရှေ့ကဘဲ စောင့်နေတော့မယ်”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ ခင်မျာ”
လင်းလရောင် အိမ်သာ အရင် ဝင်တက်လိုက်သည်။ အိမ်သာထဲတွင် ဝိတ်လျော့ပစ်လိုက်ပြီး အိမ်သာထဲမှ ပြန်ထွက်ခဲ့သည် ။
“ဟူး အခုမှ လူကို ပေါ့သွားတာဘဲ”
အိမ်သာအပြင်တွင် မည်သူမှမရှိ ။ လင်းလရောင်လည်း အိမ်ဖေးအပေါက်မှ အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်စဉ် အဝတ်တန်းလေး တစ်ခုတွင် လှန်းထားသော မိန်းမဝတ် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး သုံးထည်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။
“ဒါ ဟို အပျိုကြီးတွေ ဟာဘဲ ဖြစ်မယ်။”
လင်းလရောင် ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သဖြင့် လူရိပ် လူခြေ ကြည့်ပြီး ထိုအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး သုံးထည်ထဲမှ အဝါရောင် ပန်းပွင့်လေးများပါတဲ့ တစ်ခုကို ကောက်ယူ နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်သည် ။ ဆပ်ပြာနံ့လေး သင်းခနဲ ရလိုက်သည် ။ လီးလည်း တောင်ခနဲ မတ်သွားသည် ။ မဖြူ ဟာလား မဝါ ဟာလား လင်းလရောင်လည်း မသိ ။ အခုလို နမ်းလိုက်ရလို စိတ်တွေ မရိုးမရွ ဖြစ်သွားသည် ။
သူမတို့ စောက်ပိနှင့် ထိထားသည့် အရာမို့ လင်းလရောင် ရင်တွေခုန်ကာ တစ်ဝကြီး နမ်းပစ်လိုက်ပြီး လူမိမည်စိုးသဖြင့် ဟန်မပျက် ပြန်ထားပြီး အပြင် ပြန်ထွက်ခဲ့လိုက်သည် ။ အပြင်တွင် သမီးယောင်းမ သုံးယောက် စကားကောင်းနေသည် ။ လင်းလရောင်လည်း ရောက်လာသောအခါ ဆူးက ရှောင်ပေးသည်လား မသိ။ လင်းလရောင်ကို မျက်ဆပစ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်သွားသည် ။ လင်းလရောင်လည်း အခွင့်အရေးကို အသုံးမချတတ် ။
“ကိုလရောင်က နိုင်ငံခြားက ပြန်လာပြီဆိုတော့ အခု ဘာလုပ်မယ် စိတ်ကူးလည်း”
“ကျွန်တော့် ရည်းမှန်းချက်ရှိတယ် မဝါရဲ့၊ ကျွန်တော်က ကိုယ်ပိုင်ကုမ္မဏီ အသေးစားလေး ထောင်မလားလို့၊ ပစ္စည်းတွေက ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တဲ့ စက်ရုံက မှာမှာပါ”
“အော် ကောင်းတာပေါ့၊ ဒါနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုဖို့ စိတ်မကူးသေးဘူးပေါ့”
မဝါကို လင်းလရောင် သေချာကြည့်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင်ကို မြင်မြင်ချင်း ခိုက်နေပုံရသည် ။ ဧကန္တ ဆူးများ ဘာပြောထားပါလိမ့် ဟု တွေးလိုက်သေးသည် ။
“စိတ်ကူးတော့ ရှိတာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်မှာ ရည်းစားတောင် မရှိဘူးဗျ”
ဖြူဖြူလှိုင်မှာ
“အော်”
ဟု ဖော်လိုသာ လိုက်ပေမယ့် ဝါဝါလှိုင်ကတော့ သိသိသာသာ ပြုံးသွားသည်ကို လင်းလရောင် သတိထားမိလိုက်သည် ။
“ပြီးပြီလား ကိုကြီး ပြန်ကြရအောင်”
“ပြန်တော့မလို့လား”
“ဟာ ကိုကြီးက ကျန်ခဲ့ချင်လို့လား ခစ်ခစ်”
“အဲ ဟို မဟုတ်ပါဘူး ဟာ နင်ကလည်း ငါက သဘောမေးတာပါ”
အပျိုကြီး နှစ်ယောက်လည်း မနေတတ် မထိုင်တတ် ဖြစ်ကုန်သည် ။ ကောင်းခန်းရောက်မှ ဒင်းက လာပြန်ဖျက်သတဲ့ ။ လင်းလရောင်လည်း
“ပြန်တော့မယ် မဝါရေ၊ နောက်မှ အေးဆေး စကားပြောကြတာပေါ့”
“ဟယ် ကြည့်စမ်း ဝါ့ကိုဘဲ နှုတ်ဆက်တယ်၊ ဖြူ့ကို ကြ နှုတ်မဆက်ဘူး ဟွန့်”
“ဟာ မဟုတ်ပါဘူး မဖြူရယ် နှစ်ယောက်လုံးကို နှုတ်ဆက်တာပါ”
ဝါဝါလှိုင်ကတော့ ရှက်ပြုံးသာ ပြုံးနေသည် ။ သို့နှင့် မောင်နှမ နှစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာခဲ့သည် ။ အိမ်ရောက်တော့ လင်းလရောင် ဝါဝါလှိုင်ကို ချဉ်းကပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ဆူးကို အောင်သွယ်ခိုင်းဖို့လည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင် ဗိုက်ဆာ လာသဖြင့် အိမ်နောက်ဖေး ဝင်လိုက်သည် ။
“ညီမလေး ဘာချက်လည်း”
ဆူးကတော့ အဝတ်လှန်းနေသည် ။
“ဟာ ဆူး ဒါ ဘယ်သူ့ဟာလည်း”
လင်းလရောင် ဆူး လှန်းနေသော တန်းမှ အဝါရောင်အပွင့် အတွင်းခံလေးကို လက်ညိုးထိုးလိုက်သည် ။
“ဒီအိမ်မှာ ဘယ်သူရှိလို့လည်း ညီမလေးဟာပေါ့”
“အော် ဟိုအိမ်မှာ ဒါနဲ့တူတာလေး တွေ့ခဲ့လို့၊ ပြောရမှာ ရှက်တောင် ရှက်တယ်၊ မဝါဟာလား မသိဘူး၊ ငါ မနေနိုင်လို့ ခိုးနမ်းခဲ့တယ် ဟ၊ ငါ့ကို မဝါနဲ့ အောင်သွယ်ပေးစမ်းပါ”
“နေပါဦး အစ်ကိုကြီးက ဟိုအိမ်မှာ ဒါမျိုးကို ယူနမ်း ခဲ့တယ် ဟုတ်လား”
“အေးလေ”
“သွားပြီး သေလိုက်တော့ အဲ့မှာ၊ အဲ့ဒါ မဝါဟာ မဟုတ်ဘူး ညီမလေး ဟာ၊ ဟိုနေ့က ကျန်ခဲ့လို့ အခုဘဲ သွားယူလာတာ”
“ဟေ ဒါဆို နင့်ဟာပေါ့”
“ဒါပေါ့ သုံးထည်ရှိတာတောင် ဆူးဟာမှ ရွှေးမိရတယ်လို့၊ ကိုကြီး လပ်ကီး မကောင်းဘူး၊ မဝါနဲ့ မဖြစ်လောက်တော့ဘူး”
“ဟာ အမလေး နင်ကလည်း မပြောကောင်း မဆိုကောင်း ငါ့ကို မဝါဟာ ခိုးပေးစမ်းပါ”
“ဘာလုပ်မလို့လည်း”
“မောင်နှမချင်း ပြောရမှာ အားတော့နာတယ်၊ သူ့ဟာလေး မှန်းထုချင်လို့”
“အမလေး လုပ်မနေနဲ့ လက်တွေ့လိုး၊ ညီမလေး ဖန်ပေးမယ်”
“ဟေးးး ဒါမှ ငါ့ညီမကွ”
လင်းလရောင် ပျင်းနေသဖြင့် သူငယ်ချင်းတိုးတိုး၏ အိမ်ဘက် သွားလိုက်လေသည် ။
“ဒေါ်ကြီးရေ မာလာရေ”
“ဘယ်သူလည်း ရှင့် လာပြီ လာပြီ”
မာလာ ဆိုသော မိန်းကလေး ထွက်လာလေသည် ။ မာလာမှာ တိုးတိုး၏ ညီမ ဖြစ်သည် ။
“ဟာ ကိုကြီးလရောင် ပါလား၊ ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တာလည်း”
“မနေ့က ညီမရဲ့”
“လာ ကိုကြီး အိမ်ထဲဝင်”
“အေးအေး၊ ဒါနဲ့ ဒေါ်လေးရော”
“အမေက ကိုတိုး စိတ်နဲ့ မစားနိုင် မအိပ်နိုင် ဖြစ်ပြီး အိပ်ယာထဲ လဲနေတာ၊ အခုဆို ဆေးရုံ တင်ထားရတယ် အစ်ကိုရဲ့၊ ဒါနဲ့ ကိုတိုး သတင်း ကြားပြီးရောပေါ့”
“ဟုတ်တယ် မာလာ ဒီကိစ္စနဲ့ဘဲ လာခဲ့တာ၊ တိုးတိုးက ဘာရောဂါနဲ့ ဆုံးသွားတာတုန်း”
မာလာ မျက်ရည်များ သိသိသာသာ ဝဲသွားသည် ။ လင်းလရောင် နိုင်ငံခြား မသွားခင်က မာလာမှာ ကိုးတန်းကျောင်းသူ ကလေးမလေးသာ ရှိသေးသည် ။ အခုတော့ အရွယ်ရောက်နေသော ကောင်မလေး ဖြစ်နေပြီ ။ ဆင်းရဲတော့ သိပ်မဆင်နိုင်ရှာ ။ ရိုးရိုးလေး နှင့် ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။
“ရောဂါနဲ့ဆုံးတာ မဟုတ်ဘူး အစ်ကိုရ အသတ်ခံရတာ”
မာလာ မျက်ရည်များ တပေါက်ပေါက် ကျဆင်းလာသည် ။
“ဟာ တိုးကြီးက အရမ်းအေးတဲ့ကောင် ရန်ငြိုး ရန်စလည်း မရှိပါဘူး၊ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာတုန်း ဘယ်သူ သတ်တာလည်း”
“အဲ့နေ့က ကိုတိုး တစ်နေကုန် ပြန်မလာလို့ စိတ်ပူနေတာ ညကျတော့ သတင်းကြားလိုက်တာဘဲ”
“ဘယ်လို၊ တရားခံက ဘယ်သူလည်း”
“ကြေးစားလူမိုက်တွေတဲ့၊ တစ်ယောက်ယောက်က အခကြေးငွေနဲ့ ခိုင်းတာ နေမှာပေါ့။ လူမိုက်တွေကတော့ ဝန်မခံဘူး၊ ကြည့်မရလို့ သတ်တာဆိုပြီး အဖမ်းခံသွားတယ်။ ညီမကတော့ ကိုနေမင်းရဲ့အဖေ လက်ချက်လို့ ထင်တယ်။ အစ်ကိုကြီး မရှိမှ သူ့သား နဲ့ မကေသီကို ပေးစားလို့ရမှာလေ။ သူက မကေသီကို ချွေးမ တော်ချင်နေတာ။ အိမ်မှာလည်း ကိုတိုး ကို ကေသီနဲ့ မပတ်သတ်ရင် သိန်းတစ်ရာ ပေးမယ်လို့ လာပြောသေးတယ်။ ကိုတိုး မရှိတော့ အမေလည်း အိပ်ယာထဲလဲ၊ ညီမကလည်း ဘာမှမလုပ်တတ်၊ အိမ်စရိတ်နဲ့ အမေ့ဆေးဖိုးတွေ အတွက် ညီမ အခု ဘဝပျက်နေပြီ”
“ဟာ မာလာရယ် အစ်ကို စိတ်မကောင်းပါဘူး။ တောက်… နေမင်းနဲ့ ကေသီကွာ မင်းတို့ လုပ်ရက် လိုက်တာ”
“သူတို့ကြောင့် တိုးတိုး သေတာ၊ တိုးတိုး သေလို့ ညီမလေး ဒီဘဝ ရောက်ရတာ”
လင်းလရောင် သူငယ်ချင်းအတွက် လက်စားချေပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။ ငိုနေသည့် မာလာ့ကိုလည်း ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး
“မပူပါနဲ့ ညီမလေး၊ တိုးတိုးအတွက် အစ်ကို လက်စားချေမှာပါ”
လရောင်က နေမင်းကြောင့် လင်းရတယ် ဆိုပေမယ့် မတရားရင်တော့ နေမင်းလည်း ပြန်လောင်ကျွမ်းရမှာဘဲ။
“တကယ်လား ကိုလရောင်၊ ညီမတို့က ဆင်းရဲတော့ ကိုနေမင်းနဲ့ အားမပြိုင်ဝံ့ဘူး။ ကိုလရောင် တရားမျှတအောင် လုပ်ပေးပါ”
“စိတ်ချပါ ညီမလေး”
“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အစ်ကိုရယ်၊ ကျေးဇူးဆပ် စရာဆိုလို့ ညီမမှာ ဘာမှမရှိပါဘူး။ ညီမ ခန္တာကိုယ်ဘဲ ရှိပါတယ်”
“ဟာ မာလာ ကိုလရောင်မှာ ဒီလိုစိတ် မရှိပါဘူး။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် အနေနဲ့ လုပ်ပေးမှာပါ”
“ရပါတယ် အစ်ကိုရဲ့၊ အခု မာလာကလည်း ငွေနဲ့ ဝယ်တိုင်းရတဲ့ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက်ဘဲ၊ လိင်ဆက်ဆံမှုက ညီမအတွက် ဘာမှ ပိုဖြစ်မသွားပါဘူး”
မာလာ ဆတ်ခနဲ ထကာ အိမ်တံခါးကို တွန်းပိတ်လိုက်သည် ။ လရောင်းလည်း အံ့သြသွားသည် ။ မာလာ သူမ၏ ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ပြီး သူမ၏ စပို့ရှပ်လေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ အတွင်းခံလေး နှင့် ဘော်လီလေးသာ ကျန်သော မာလာ့ပုံစံကြောင့် လင်းလရောင် လီးချက်ချင်း တောင်သွားသည် ။ မလုပ်သင့်သည်ကို သိသော်လည်း လရောင် သူမ အလှမှာ ရုန်းမထွက်ချင်တော့ ။
မာလာမှာ အလွန်ချစ်စရာကောင်းသည် ။ ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ပြည့်တန်ဆာ ဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက် လင်းလရောင် နှမြောမိသွားသည် ။ မာလာ သူမ၏ ဘရာစီယာချိတ်လေးကို ဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သည် ။ မာလာ့ရင်နှစ်မွှာကို မြင်ရပြန်တော့ လင်းလရောင် စိတ်တွေ အတော်ထလာသည် ။
မာလာကလည်း သူမ အတွင်းခံလေးကို ဆက်လက်ကာ ချွတ်ဆွဲပြသည် ။ အမွှေးစုစု အဖုတ်လေးသည် လင်းလရောင် စိတ်ကို အထိရောက်ဆုံး ဖမ်းစားခဲ့ ပြန်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မည်သို့မှ မထိန်းနိုင်တော့ ။ ခင်လွှမ်း သင်ပေးခဲ့သည့် စောက်ဖုတ်နမ်းသည့် ပညာကို ချက်ချင်း သတိရကာ မာလာ့ခြေထောက်များကို လှမ်းဖက်ကာ စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းနမ်းလိုက်သည် ။ ရေမချိုးရသေးသဖြင့် သေးနံ့မွှန်မွှန်လေး ရလိုက်သည် ။
နိုင်ငံခြားမှာ ခင်လွှမ်းဟာကို အမြဲနမ်းနေကျမို့ မရွံဘဲ နမ်းရခြင်းကို လရောင် နှစ်သက်ခဲ့လေသည် ။ အားရအောင် ပေါင်များကို ဖက်ကာ အဖုတ်နမ်းနေသဖြင့် မာလာ ထောက်ထားသော ခြေများပင် မခိုင်ချင်တော့ ။ ယခုဆက်ဆံမှုသည် ယခင်လို ငွေကြေး အရ ဆက်ဆံခြင်း မဟုတ် ။ သူမကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလား ပေးဆပ်ချင်နေသည့် အတွက် သွေးသားများ ထကြွနေသည် ။
မာလာ နို့သီးခေါင်းလေးများ ထောင်နေလေသည် ။ သူမ အဖုတ်အား တရှုံ့ရှုံ့ နမ်းနေသည့် လရောင်၏ ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပေးရင်း
“အစ်ကိုရယ် မာလာ ငရဲတွေ ကြီးနေပါ့မယ်”
“မကြီးပါဘူး မာလာရယ်၊ အစ်ကိုက အဖုတ်မြင်ရင် မနေနိုင်ဘူး”
“ဒါဆိုလည်း အစ်ကို့ စိတ်ကြိုက် နမ်းပါ”
လင်းလရောင် မာလာ့ အဖုတ်ကို အားရအောင် နမ်းပြီးမှ မာလာ့ ရင်သားများကို ပွတ်ပြီး ထောင်နေသော နို့ခေါင်းလေးကို ညှင်ညှင်သာသာလေး ငုံစို့ပေးလိုက်သည် ။
“အ့ ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရယ်”
လင်းလရောင်လည်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး မာလာ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူလိုက်သည် ။ မာလာကလည်း စိတ်နှစ်ပြီး တုံ့ပြန်စုပ်ယူရင်း လင်းလရောင်၏ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကို စမ်းလိုက်လေသည် ။ ဘောင်းဘီထဲမှာ လီးက တင်းနေသည် ။ လရောင်လည်း ပုဆိုးဖြေချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ မာလာ ဘောင်းဘီပေါ်မှ တဆင့် လရောင်လီးကို ပွတ်ပေးနေသည် ။
မာလာလည်း လရောင်၏ ရင်ဘတ်များကို လိုက်နမ်းပြီး လရောင် နို့သီးကိုပင် လျှာလေးဖြင့် ကလိပေးလိုက်သည် ။ လင်းလရောင် စိတ်တွေ ပိုမိုထကာ လီးလည်း ပိုကြီးလာပြီး ဘောင်းဘီပင် တင်းလွန်းသွားလေသည် ။ မာလာလည်း လင်းလရောင် ဗိုက်များကို တဆင့် ဆက်နမ်းလိုက်ရင်း လရောင်ရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီး လင်းလရောင်၏ ဘောင်းဘီလေးကို ဆွဲလိပ်ကာ ချွတ်ချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ ကန်ထွက်လာသော လင်းလရောင် လိင်တံသည် မာလာ့မျက်နှာ နုနုလေးကို ဖတ်ခနဲ ရိုက်မိသွားသည်။ မာလာလည်း သဘောကျသွားသည်။
လင်းလရောင် လီးကို သူမမျက်နှာပေါ် တင်ထားပြီး လရောင်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။ လင်းလရောင်လည်း မျက်လုံးများ စင်းကာ ဖီးလ်တက် နေလေသည် ။ မာလာ ကျေနပ်သွားသည် ။
“ပြွတ် ပြွတ်”
တွဲကျနေသော လင်းလရောင်၏ ဥကို မာလာ ဖမ်းစုပ်ပစ်လိုက်သည် ။ လိင်အတံကို မျက်နှာပေါ် အချောင်းလိုက် တင်ပေးထားသည် ။ ဥများကို တစ်လုံးစီ အလှည့်ကျ စုပ်ပေးပြီးမှ လရောင်လီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည် ။ လရောင်လီးက သူမ လက်ထဲ ထည့်နေသည် ။ ကိုယ်ထည်ကြီးသော လငုံပင်ဖြစ်သည် ။
မာလာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လက်ကလေးဖြင့် လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ အရည်များကြားမှ လထိပ်ဖြူဖြူလေးက ပြူခနဲ ထွက်လာသည် ။ မာလာ ယုယုယယ ထိုထိပ်လေးကို လျှာလေးဖြင့် တို့ထိလိုက်သည် ။ လရောင် ဆတ်ခနဲ တုန်သွားသည် ။ မာလာ လည်း ပြုံးသွားပြီး
“အစ်ကို့ လီးက တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဘဲ”
ဟု ပြောပြီး သူမလျှာလေးဖြင့် ကျကျနန အနုစိတ် လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လိုက်ယက်ပေးလေသည် ။
“ပြွတ် ပြွတ် ရှလွတ်”
လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ထိပ်မှစ၍ မာလာ ငုံစုပ်လိုက်သည် ။ သူမ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်သိပ်သွားတော့သည် ။ မာလာလည်း လရောင်၏ လီးကို အရသာရှိသော ထန်းလျက်ချောင်းလို သဘောထားပြီး သူမခေါင်းလေး လှုပ်ခါ မှန်မှန်လေး ထိထိမိမိ စုပ်ပေးလိုက်သည် ။
“အား ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်”
“ကြိုက်ရဲ့လား အစ်ကို၊ လိုးချင်လာရင် ပြောနော်”
“ဒါဆိုလည်း လုပ်ကြမယ်လေ၊ အစ်ကို မထိန်းနိုင်မှာစိုးလို့”
“ဟုတ်ကဲ့ အစ်ကို၊ ဘယ်ပုံစံ လိုးချင်လည်း”
“ညီမ အဆင်ပြေသလို လုပ်ပါ”
“ဒါဆို အစ်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်”
လရောင် ပက်လက်လှန်ချပေးပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းအုံးလိုက်သည် ။ မာလာ လရောင်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်ပြီး လရောင်လီးကို ကိုင်ပြီး သူမ စောက်ပတ်လေးထဲ မြုပ်သွင်းလိုက်သည် ။
“ပလွတ် အ”
မာလာ လေကို ပါးစပ်နဲ့ ရှူသွင်းလိုက်ပြီး လီးဝင်လာမှုကို မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ထိုင်ချပေးလိုက်သည်။ လရောင် လီးကြီးသည် မာလာ့ စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ဆွဲပြီး အခေါင်းပေါက်ထဲ လျှောခနဲ တိုးဝင်သွားသည် ။ အတွင်းသားများအား လီး၏ ပွတ်ဆွဲသွားမှုကို မာလာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ခံစားလိုက်ပြီး အဆုံးထိအောင် ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းပေးလိုက်သည် ။ လီး အဆုံးတိုင် မာလာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်နေပြီ ဖြစ်သည် ။ စေးကပ်ကပ် အရသာနှင့်အတူ လီးကို မာလာ စောက်ပိထဲ မြုပ်နေသည်ကို လရောင် ခံစားလိုက်ရသည် ။ မာလာ အသာလေး ပြန်ကြွလိုက်သည် ။ လျှောခနဲ ပြန်ထွက်လာပြီး ဒစ်ဖျားရောက်ခါနီးမှ ပြန်ဖိ ထိုင်ချလိုက်သည် ။ ထိုအခါ လျှောခနဲ ပြန်ဝင်သွားသည် ။
မာလာလည်း လရောင်ပေါ် မှောက်ချလိုက်သည် ။ မာလာ့ ဆံပင်များ လရောင် မျက်နှာပေါ် ဝဲကျလာသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေး သပ်ခါသပ်ခါ ဖီးလ်တက်နေသော မာလာ့ မျက်နှာလေးကို လရောင် တက်မက်စွာ ကြည့်နေလိုက်သည် ။ နို့သီးနှစ်လုံးသည်လည်း မာလာ ယိမ်းကြွလိုက်တိုင် လှုပ်ရှားနေသဖြင့် လရောင် ပါးစပ်ဖြင့် လှမ်းဟပ်ခါ စုပ်ယူပေးလိုက်သည်။
“အား အစ်ကိုရေ ခံလို့ကောင်းလိုက်တာ”
“အစ်ကိုလည်း အရမ်းကောင်းတာဘဲ”
လရောင် မာလာ့ ဖင်လေးကိုမကာ မြှောက်မြှောက်ပေးလိုက်သည် ။ မာလာကိုယ်တိုင်လည်း ဆောင့်သည်။ ထို့ကြောင့် မာလာ မြင်းဒုန်းစိုင်း စီးနေသလို ဖြစ်နေလေသည် ။ လီးဝင်ထွက်နေသံ ဆီးစပ်ခြင်း ထိမှန်နေသံများ ဆက်တိုက် ထွက်ပေါ် လာလေသည် ။ အချိန်တွေ မည်မျှ ကြာလာမှန်း မသိ လင်းလရောင် စိတ်လွတ်သွားပြီး မာလာ့ စောက်ခေါင်းထဲ လရည်များ ဗြစ်ခနဲ ဗြစ်ခနဲ ပန်းထွက်သွားသည်။
“အား ကောင်းလိုက်တာ အစ်ကိုရာ၊ ဒါပေမယ့် အစ်ကိုက လူဆိုးဘဲ လရည်တွေ ထည့်လိုက်ပြီ”
မာလာ ဆေးသောက်ရမည့်အဖြစ် ရောက်ပြီ။
“ဟုတ်ပါရဲ့ ဆောရီးကွာ အစ်ကို တောင်းပန်ပါတယ်”
“မာလာက ကွန်ဒုံးမပါဘဲ ဘယ်သူ့ကိုမှ လက်မခံဘူး၊ အစ်ကိုက ချွင်းချက်ပေါ့”
မာလာလည်း အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်နေသည်။ လရောင်လည်း အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။
“ရော့ ညီမလေး ဘယ်လိုမှ သဘောမထားနဲ့”
“ငွေတွေ များလှချည်လား၊ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း မာလာ အစ်ကို့ကို ဒီရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ခံခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး”
“ဟုတ်ပါတယ် အစ်ကိုကလည်း ငွေပေးပြီး ဖာချတာ မဟုတ်ဘူး၊ စေတနာနဲ့ ထောက်ပံ့တာ၊ ညီမ ဒီအလုပ် ဆက်မလုပ်ပါနဲ့၊ အစ်ကို မကြာခင် ကုမ္မဏီထောင်တော့မှာ အလုပ်ဝင်လုပ်ပေါ့၊ ဒေါ်လေး ဆေးဖိုးလည်း အစ်ကိုဘဲ တာဝန်ယူပါရစေ”
“အစ်ကိုရယ်”
မာလာ ငိုမိသည်။ ဝမ်းနည် မျက်ရည်တော့ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ…..။
ပြီးပါပြီ။
